Jest to kompleksowa publikacja prezentująca wykorzystanie procesu karnego i instytucji karnoprocesowych do zapobiegania popełnianiu przestępstw. Głównym przedmiotem analizy jest stosowanie środków przymusu, zwłaszcza izolacyjnych (zatrzymanie, tymczasowe aresztowanie), dla celów prewencji indywidualnej.

Autor omówił w szczególności:

pojęcie prewencji, kształtowania się jej koncepcji i współczesnego jej zastosowania w prawie polskim i wybranych państwach obcych;
prewencję w prawie karnym materialnym i procesowym, w tym zgodność przesłanki prewencyjnej z zasadami polskiego procesu karnego, a zwłaszcza domniemaniem niewinności;
prewencję w prawie cywilnym, administracyjnym, środkach postpenalnych i postępowaniu dyscyplinarnym;
prewencję w prowadzeniu czynności operacyjno-rozpoznawczych i administracyjno-porządkowych Policji;
rolę państwa w zapobieganiu przestępczości.

W książce, oprócz szerokiego odniesienia do aktualnego orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego, Sądu Najwyższego i sądów powszechnych, zobrazowano prezentowane zagadnienia w świetle rozstrzygnięć Europejskiego Trybunału Praw Człowieka.

Adresaci:
Publikacja będzie w szczególności przydatna dla prawników praktyków (adwokaci, radcowie prawni, prokuratorzy, sędziowie) oraz funkcjonariuszy organów ścigania i ochrony porządku publicznego przy wnoszeniu środków odwoławczych oraz przy podejmowaniu decyzji co do stosowania środków prewencyjnych czy wnioskowaniu o zastosowanie tych środków. Zainteresuje także pracowników naukowych zajmujących się prawem karnym.