W prezentowanej publikacji Autorka podjęła problem deformacji fizycznej i psychicznej postaci dzieci-potworów występujących w literaturze języka średnioangielskiego oraz – analogicznie – średniofrancuskiego i średnioniemieckiego. Wielość literackich przykładów wynika ze średniowiecznej fascynacji tym, co odmienne, nietypowe, gdzie monstrualność potomstwa traktowana była jako kara boska za grzechy rodziców, ale też jako znak unaoczniający złożoność Bożego planu wobec takiego dziecka.
Ideą wspólną analizowanych przykładów literackich (Opowieści kanterberyjskie Chaucera, XIII-wieczny romans The King of the Tars, Parzival Eschenbacha czy Sir Gowther – by wymienić tylko nieliczne) jest to, iż pokuta rodziców pozwala dziecku pozbyć się cielesnej skazy – fabuły te znajdują zakończenie w potwierdzeniu normatywności cielesnej dziecka, a nawet jego świętości; podobnie nawrócenie bohatera na chrześcijaństwo, które jako jedyne chroni przed brzydotą zewnętrzną i wewnętrzną oraz prowadzi do uświęcenia.