(..)Zamiarem autorów niniejszego opracowania było przedstawienie różnych
rozwiązań organizacyjnych związanych z zapewnieniem bezpieczeństwa imprez
masowych w Europie. W tym celu dokonano analizy treści przepisów prawa obowiązujących
w wybranych krajach europejskich, a także w prawie międzynarodowym.
Autorzy przeprowadzili również wizyty studyjne w wybranych obiektach
sportowych, zarówno w Polsce, jak i poza jej granicami (m.in. w Wielkiej Brytanii
i Portugalii), mieli możliwość bezpośrednio uczestniczyć w procesie organizacji
oraz zabezpieczenia krajowych i międzynarodowych imprez sportowych,
zapoznali się także z dokumentacją oraz z infrastrukturą tych obiektów.
Za pomocą metody sondażu diagnostycznego zrealizowano szereg wywiadów
z przedstawicielami podmiotów zaangażowanych w proces zapewnienia
bezpieczeństwa imprez masowych, m.in.: funkcjonariuszami Policji, organizatorami
imprez, kierownikami ds. bezpieczeństwa, przedstawicielami krajowych
punktów informacyjnych (kontaktowych) ds. imprez sportowych. Pozyskane
informacje umożliwiły gruntowne poznanie teoretycznych podstaw systemu
zabezpieczenia imprez masowych, natomiast wykorzystanie metody obserwacji
uczestniczącej pozwoliło na zapoznanie się z praktykami stosowanymi przez poszczególne
służby w przedmiotowym zakresie.
Zamierzeniem autorów była analiza sposobu zapewnienia bezpieczeństwa
w jak największej liczbie państw europejskich, jednak z przyczyn niezależnych,
m.in. braku możliwości nawiązania kontaktu z osobami zajmującymi się tą problematyką
i zbyt małego zasobu przekazanych informacji (np. spowodowanego
brakiem regulacji prawnych), w opracowaniu uwzględniono dziewięć państw, tj.:
Polskę, Wielką Brytanię, Niemcy, Francję, Holandię, Ukrainę, Rumunię, Bułgarię
i Słowację. Omówione zostały ponadto międzynarodowe i unijne standardy
legislacyjne dotyczące bezpieczeństwa imprez masowych.(…)